SENSİZLİĞİN RENGİ

Zamansýz bekleyiþler ötesinde
Hasret peþimi býrakmýyor yorgunum
Akmýyor artýk gözyaþlarým
Yalnýzlýklara yabancýlýðýndan
Bir yenilgi vardý yüreðimde inleyen
Býçaklamak istedim acý yýllarýmý
Kanýma onbinlerce þeytan çalgýlarla girdi

Þairliðim tutsak olmuþtu uzak sevdama
Islaktý kaðýtlarým, kahýr yüklüydü kalemim
Ve þiirler dolusu ; silinmeyen çaresiz alýnyazým
Siz bilemezsiniz ki , aþk yaðmurlarýna tutunur anýlarým
Þimdi bu þehrin sokaklarýnda yalnýzlýðýmý yazýyorum
Geçmiþte kalýyor her þey
Giden gurbet trenleri gibi
Oysa gidiþinin kaçýncý baharýndayým
Ve de ellerim cebimde üþüyorum

O kadar beklemiþtim ki sana hasret kapýlarýnda
Gözlerimden kaydý yýldýzlar
Fýrtýnalar kopuyor içimdeki mevsimlerde
Bir ramazan akþamý yine, iþte sensiz
Okunan salalarda acýlar vuruyor yüreðime
Sessiz ýssýz þu an sofram
Üstelik hastayým... ne çok hicran !
Ya o eski akþamlarýmýzda seslerle çýnlayan
Nerede o þen akþam
Nerede... üþüyor yalnýzlýðýn gölgeleri

Pembe yaðmurlar bekler gibiyim
Susmuþ mavi
Büyüdükçe büyüyor bakýþlarýmda
Sararmýþ mevsimlerin resimleri
Korkuyor yýldýzlar gözlerimin karanlýðýnda
Oysa yüreðimdi bahar saðnaklarýnda ýslanan
Oysa yüreðimdi çaresizlik kýrbaçlarýna bunca dayanan
Boþuna bekleme diyor yüreðimdeki ses
Depreme yakalanmýþ evler gibi
Titriyor içerimdeki her bir köþe

Sancýlý sabýrlarýn kelepçelerinde
Kanadý kýrýk üveyiktir umut
Bir hüzzam þarkýdýr yüreðimin sesi
Kabus oyunudur senin yokluðunda düþler
Bir habis urdur karanlýklar
Yetim sabahlarýn koynunda yoksun !
Çekin çekin bakýþlarýnýzý kara nazarlar !
Soðuk ve üþütücü !

Sen gittin ya... çok zaman sanki
Ýçim yýlgýn yýlgýn
Bu kentin kaldýrýmlarýný yalnýz çiðnedim
Yalnýz tükendim sokaklarýnda
Öyle sarmýþ dört yanýmý sensizlik
Ayrýlýk tütüyor içerim duman duman
Yaðmurlar söndürmüyor kor gözlerimi
Bir tutsak ki ikimizin elleri
Demir kapýlarda þifreli kilitler !
Çýk çýkabilirsen
Çaresizliklere açmýþým yelken
Seni arýyorum... seni... seni !!!

Günay Koçak

22. 3. 2024



Sosyal Medyada Paylaşın: