her yana gittikçe sarmalanýyor ansýzýn þiddetlenen yaðmurun estirdiði gece bense gizli hücresindeyim görünmez bir rüyanýn nehirler kadar bulanýk ve belirsiz yüreðim içimde zincire vurulmuþ bir þeyler var sanki deliþmen bir sevda yahut ayýran doðru ile gerçeði
artýk hiçbir þey kalmadý dünyada benden yana çoktandýr avuçlarýmda tuttuðum bir bilinmezdeyim renklerini yitiriyor benimde artýk çiçeklerim garip bir burukluk çöküyor üzerime yüzümden ve göðsümden bütün duygular, ne varsa beni ben yapan alýp götürüyorlar hepsini
neden iki büklüm ruhum neden ? yitirdi mi umudum yoksa bütün hepsini ! saçlarýmýn üzerinden akýp giden yýllarý düþlüyorum bir býçak sýrtýnda yürürcesine eðiliyor benliðim ve terlenip akýyor üzerimden zaman bir kurþun gibi çöküyor yalnýzlýk dibime þimdi
Sosyal Medyada Paylaşın:
buzul dünya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.