Bir saatine baktý, Bir de sevdiði adama... Dudaklarýný oynattý, Bir þeyler söylemek istedi; Ama beceremedi... Belli ki; Gitmek istemiyorum ama mecburum, Bekle bir gün döneceðim Ve kimbilir daha neler neler, Demek istiyordu... Ama bir türlü demiyordu iþte... Döndü bir sevdiði adama; Bir de saatine baktý... Zaman ona inat, Yaðýz atlar gibiydi sanki; Ve çok hýzlý koþuyordu... Zamaný durdurmak için, Neler feda etmezdi o an Ama nafile... Çok, çok geçti artýk, Gong çalmýþ vakit gelmiþti Ayrýlýk otobüsü, Hareket etmiþti bile. Döndü, son bir kez, Özlemle baktý,sevdiði adama... Sonra bir elveda bile diyemeden; Koþar adýmlarla bindi otobüse, Biniþ o biniþ... Ýþte o biniþ ve gidiþin; Bir daha hiç dönüþü olmadý...
Emin Barut______( Þiir 1984 Arþiv )
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emin barut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.