BİLEMEDİM

Ömür uyku ile geçti
Bilemedim bilemedim
Mühlet doldu, canlar göçtü
Bilemedim bilemedim

Aza koydum almadý hiç
Çoða koydum dolmadý hiç
Mazeretim kalmadý hiç
Bilemedim bilemedim

Anladým ki gurbetteyim
Çekilmez bir hasretteyim
Derbederim, nöbetteyim
Bilemedim bilemedim

Gün tükendi, çöktü akþam
Yüreðime abandý gam
Varsýn-yoksun, buymuþ yaþam
Bilemedim bilemedim

Çaðýrýnca kulunu Hakk…
Dal kýrýlýr, düþer yaprak
Gökler yorgan, döþek toprak
Bilemedim bilemedim

Mahþer günü hesap aðýr
Gözler âmâ, kulak saðýr
Ýstersen sus, ister baðýr
Bilemedim bilemedim

Ömür bir su gibi aktý
Gafil kullar durup baktý
Kor, düþtüðü yeri yaktý
Bilemedim bilemedim

Hakk’ýn sözü sözümüzdü(r)
Ýman, gören gözümüzdü(r)
Resulullah izimizdi(r)
Bilemedim bilemedim

Günler çabuk geçermiþ can!...
Gafil zehir içermiþ can!...
Vakti gelen göçermiþ can!...
Bilemedim bilemedim

M. NÝHAT MALKOÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: