Sessiz Şiir

fakat,
gülüþüne
güzelliðine þaþýracak ne vakit, þair

aklý saçlarýnýn tellerinde
kalbi gözlerinin derinliðinde
durmadan düþleyen bir rüya bezesi
varlýðý, kurulan dizelerine armaðan þiirin
beþerin kuru telaþesinden arýndýrýlmýþ zihninin
orta yerinde bir karanfil, soldu
solacak

ruhu mühürlenmiþ sanki
ferahlýðý, geniþliði
kaybolmuþ koridorlarýnda zamanýn
sesinin o duymadýðý yankýsý çarpmýyor duvarlarýna

geçtiði yerde çiçekler açtýran
bir þarký gibi narin okþamalarla
asla daha fazlasý deðil
sadece gerektiði kadar duyarak
bir an önce deðil
sadece gerektiði vakitte
gerektiði yerde
sonu gelmeyen çýnlamalarla
uzaktan, yakýndan
týnýsýnýn üzerinde gidip gelen notalarýn
ve sonrasýnda detone olmadan söylenen
türkülerin
bozlaklarýn
ve sekiz notanýn duyulduðu küçük bir odada
dinlemeye koyuldu sesini
duyamadý

ruhu alelacele kaçmak derdinde
duvarlarý yükseldikçe kararan odanýn
baktýkça daralan penceresinden

oysa baþkentin kasvetli havasýnda
gri beton soluyan
koþturan insanlardý gülüþünün yankýsýyla dans eden
o küçük soðuk odada kaldý þair
çünkü
duymadý þiir


Ýsmail Altýn

Sosyal Medyada Paylaşın: