Göç Otogarı
Güz sancýsý bir dalma bizimkisi
Silinip gidecekken aynanýn ilk ezberinden
Bir gitmeyi beceremiyoruz buradan
Ölüm de var ama aklýmýzýn yaprak düþmesi gibi
Tarifesine bir ömür biçerken zaman
Ýlkel bir açlýðý da terkisine koymuþ varlýk
Ýnsan bir özlemin hüznüne türkü yakýp durur
Gidiþ çizdiði tuvallerinde hep bir bekleyiþ bulmacasý
Gazete kupürlerinden akýp giden bir tarihin eskimesi insan
Emekli bir sona doðru soldurduðu bir mevsimin duvarlarý yüzü
Yetim býrakacaðý bir koku sinmiþken topraðýna
Anasýz bir rahmin beklediði düþlerinde bulut izi bir veda ile
Boþluktan heykel yaptýðýný anlatýrken bir sarmaþýðýn ruhuna
Çekip götürdükleri bir mahzenin son vitriniyken dünya
Ölüm bir satýþtayken sonsuzlukla kandýrýlmýþ bir gençliðin hastalýðý
Bir bedelin ödenirken düðümlenir aðzýmýzdan satýn aldýklarýmýz
Ýnanmayýn kehanetine ölümsüzlüðün, güneþin erimesine bakýn
Batarken bir daðýn avuçlarýna doðru
Bir varoluþsal yontmanýn serabýndayken sizden öncekileri kavrayýp
Bedeninden un ufak eden bir bezenmiþlik ayrýlýk
Serçelerin ötemediði akþam üzere beklenmeyen bir esinti
Öte diyarlarýndan bir mektup okurken vurur bir kesinti
Kýrýlan kanatlýlarýn özgürlüðüne týrpan vuran bir Azrail rüzgarý
Herkesin valizsiz bindiði yalnýzlar rýhtýmýnda bekliyor göç otogarý…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.