Çanakkale Destanı

ÇANAKKALE DESTANI

Çanakkale destaný, yedi düvele karþý.
Allah Allah nidasý, titretti yeri arþý

Daha tüyü bitmemiþ, kýnalý ak kuzular.
Mermi þarapnel yedi, toy bedenler sýzýlar

Daha dün koyunlarý ,otlatýrken çayýrda.
Destan yazdýlar destan, kanlý Conkbayýrýnda

Ýki Yüz Ellibin’’ can ,yiðidi feda ettik.
Süngüyle ’’tek kýrma’’yla, düþmanlarý tükettik.

Saldýrdý bakmadan hiç, göðsünde yara izi.
Kalleþ düþman þaþýrdý, boyladýlar denizi.

Mehmed’in destanýna, kýymet paha biçilmez.
Dünya alem hep duysun,ÇANAKKALE GEÇÝLMEZ

Topun düþtüðü yerde, parçalanmakta siper,
O patlama þiddetli ,dað’lýr tahkimat ,miðfer.

Göz gözü görmez olur, toz dumana karýþýr.
Cennete gitmek için, Koçyiðitler yarýþýr.

Helallik alýndý da, uðurladý anasý.
Daha can Mehmed’imin, kurumamýþ kýnasý.

Her taraf bir cehennem, kol,kafa ,kemik ,bacak.
Türkün þanlý gücünü ,bütün dünya duyacak.

Bir yudum su içerek, deri matarasýndan.
Kelime-i þah’detle, geçti anadan yardan.

’’Hücum! dedi komutan, hoþaf kaldý tasýnda.
Aslan kesildi birden, lakin on beþ yaþýnda.

Akýn akýn dört yandan, dövülürken mevziler.
Kimi yara sarmakta, kimi þehit, gaziler.

Destaný anlatmaya ,yetmez kelime beyit.
’’Ya Allah’’la gemiyi, yerle bir eden Seyit.

Soktu süngüyü iþte, düþmanýn kem gözüne.
Yahya çavuþ þehitti, gurur duydu Ezine.

Beþ noktadan sarýlan ,o masum Gelibolu.
Aslanlar daðý yarmýþ, kesmiþlerdi tüm yolu,

Düþman bakmadan daha, kuvvetine boyuna .
Arýburnu kuzeyden, geçti Suvla koyuna.

Her kesimden gelipte, cenk eden o neferler.
’’imaný kemale’’de , ermiþ olgun beþerler

Ölüm emrini verdi, o yüce baþkomutan
’’Buyrulmuþtu ya iþte ’’ vatan sevg’si imandan’’

Evden barktan vazgeçip, ederek terk diyarý
Kadýn, çocuk, dul, yetim, genci ve ihtiyarý,

Barut kokusu deðil, kokuyor gonca güller.
Top tüfek mermi sesi, sanki þakýr bülbüller.

Her nefer koþup gider ,düþmanla boðuþmaya.
Her nefer hazýr sanki, muhteþem kavuþmaya.

’’Allahu ekber!!!’’ sesi, yýrtýyor daðý taþý.
Bir an önce cennetle ,buluþmak tek telaþý.

Diyarbakýr Kayseri , Trabzon memleketi.
Gülüþ ile son bulur, en deðerli nefesi.

Gözleri ýþýl ýþýl, yüzünde gülümseme.
Þehidim hak helal et, bize darýlma küsme.

Bu ülkeyi cennete, çeviren kahramanlar
Kolayca kazanýlmaz, vatan denen davalar.

Ruhlarýnýz þa’d olsun, hakkýnýz hiç ödenmez
Her zaman söylüyoruz ’’ÇANAKKALE GEÇÝLMEZ’’
Sosyal Medyada Paylaşın: