AZ KALDI GÜLÜM:...
AZ KALDI GÜLÜM:...
az kaldý..
gideceðim buralardan
çýkacaðým hayatýndan..
gitme demen için de dilek tutmayacaðým
yýldýzlara asla küsmem de
hepsi seni yerime görüp saracak
bir gerçek vardý ki
o da yüreðimin derinlerinde kaldý
kalan bir gerçek bir de sensin
sen gerçeðin adýydýn
adýn saklýmda kaldý
sana bir sözüm vardý
hayat bunu ödememe izin verir mi bilinmez
aþkla küs dememiþtin
ölümle kavga et demiþtin ama
aþkla küstüm
ölümle dost oldum
ümitlerimi tuzlu bir deniz kokusu sarmýþ
bana senin hasretin sinmiþ
kýrýlan yürekleri tamir etmeye
baþka bir aþkýn gücü yettiði vakit
ölüm bana yar olsun demeliyim
ölüm
duy sesimi
duy feryadýmý
çýðlýklarým beni ürpertiyor
kulaklarýmý bir uðultu sardý
elimi tutan yok
düþtüðüm derin karanlýklarda
elimi tutan
bana yanýndayým diyen yok
çocukken de korkmazdým karanlýktan
evde yatakta bir baþýma uyumaktan
ýþýklarý hep söndürürdüm
demek bunun içinmiþ
demek vuslatý olmayan bir aþkýn
korkusuz gecelerine saklamýþým
cesareti...
29.07.2007 - 01:03 yazýldý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.