EYLÜL

Sonbahar yapraklarý dökülmeye mahkûm
týpký gözlerimin gözlerine mahkûmiyeti gibi...

hele bir de aylardan Eylül ise, yargýsýz infazlarýn
baþ koyduðu bir ölüm korkusu sarýyor benliðimi...

ve ben ürperiyorum, üþümelerin ardýndan
yeniden daraðacýna asýlý bir gölge beliriyor
gözbebeklerimin içinde...

haksýzlýklarýn içinde baþkaldýrýyor bir çocuk
dilsizliðine raðmen sessiz çýðlýklar atýyor...

ve birileri bildiði halde haksýzlýða köpekleþerek susuyor
adaletin terazisi ezelden beridir sessizliðe gömülüyor
karanlýðýn içinde büyüyen yalnýzlýk içine çekiyor herkesi...

Eylül Dallarýndan kopardýðý yapraklar kadar
acýmasýzca kopartýyor yürek de var olan sevgiliyi...

Eylül yine býçak sýrtý gibi kesiyor hayallerimin dilini
ve daraðacýna çekiyor, kurulan idam sehpasýnda duran
haklý kadýnýn/adamýn boynundaki ipini...

21 Eylül 2016

Sosyal Medyada Paylaşın: