Gün alacalanmýþ ýrmaðýn ýþýðý vurmuþ daðlara hýþýmla dolanýyor martý pusuya yatýyor zaman o karanlýk gecenin dipsiz gölgelerinde gül teniyle
Üstümüzden esip duran bu rüzgarda nedir ? yüreði oyup duran bu acý nasýl duyurur ayrýlýðýný hep böyle solgun çiçeklerin dilleriyle
Ne bir yakýnma , ne bir haykýrýþ bu anýlar yitik artýk ve ansýz her þey yükselirken gün ,taþlarý dövmelerken ay duyumsayamýyor bile kalbinde þimdi insan solumasýný yaþamanýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
buzul dünya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.