BAHARSIN EY SEVGİLİ!...

…bütün çaðlarýn gül yüzlü efendisine…

Adýný anar rüzgâr, bulut gözyaþý döker
Ay yarar karanlýðý, beklenen þafak söker

Zemheri soðuðunda, gül yüzlü baharsýn sen!...
Karanlýklarý boðan, yürekte neharsýn sen!...

Kur’an’ýn ikliminde yaþayan seni anlar
Bu dünya gurbetinde kurbandýr sana canlar

Sevginle ýsýnýrým çöllerin ayazýnda
Adýn düþer aynama kalbimin niyazýnda

Ümmet kan ter içinde diler þefaat, aman
Aþkýnla yenilenir, senle gençleþir zaman

Yataðýna kýrgýndýr, senden uzak ýrmaklar
Boy verdi hasretinden, saçýmýzdaki aklar

Þefaat iksirinden bedenime can gelir
Adýný andýðýmda kalbe heyecan gelir

Ahir zamanda fitne yaðarken saðnak saðnak…
Bu bela yaðmurunda sensin bize sýðýnak!...

Uzaðýna düþmüþüz, ümmet baðlar karalar
Hasretin cam kýrýðý, yürekleri yaralar

Gece çöl ayazýnda sevginle kalbim yanar
Yüz bin asýr geçse de dilimiz seni anar

Lal ü ebkem kesilir adýný anmayanlar
Boþa nefes tüketir aþkýnla yanmayanlar

Eridi mum misali edebimiz, arýmýz
Can evimiz tamtakýr, yaðmalandý varýmýz

Ýnsanlýk kan aðlýyor, sensiz yaslý yürekler
Hidayetten nasipsiz, bomboþ paslý yürekler

Yokluðun kara kýþtýr, buz kesmekte hazanlar
Ebu Cehil misali, kan kusmakta azanlar…

Güller boynunu bükmüþ, bahçe viran Efendim!..
Tutuþtu tennureler, dünya niran Efendim!...

M. NÝHAT MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: