Ýncinir çiçeklerim, Tuzlu su serpilirse üzerlerine. Sen, yanan gözlerinle bakma yüzüme; Yana yana can veririm gözlerinde. Söner ýþýklar benim için, Bütün yaþanmýþlýðýmý, Bütün sözlerimi anlatamadan, Yazýlacak onca þiiri gömerek kalbime, Giderim. Onun için yanan gözlerinle bakma yüzüme.
Oysa ben, Geçtiðim kasabalarda, Þiirden yaðmur olmuþum. Yüreðim kýrgýn, Ürkek. Yanlýþ zamanlarda yanlýþ yerde, Belki de zamansýz yaðýp durmuþum.
Tek ben deðil, Sevda yoksuludur pek çok þair. Sevdamýz rugan ayakkabýyla, Biz ise yalýn ayak koþarýz sevdaya. O yüzden, Ne incitmedik ayak býraktý sevda bizde, Ne de yarasýz kalbe sahip bir þair. Biz ise kýrmadýk, incitmedik kimseyi. Ne þiirde, Ne de hayatta.
Ey sevgili! Ah sevgili! Hiçbir kuþ ölmesin isterim senin ellerinden. Hiçbir çocuk aðlamasýn. Hiç kimse yanmasýn isterim senin ellerinden. Yanmayý da, þiiri de, aþký da ben iyi bilirim.
Bilirim þiirle aþk arasýndaki farký. Bir kadýn, Bir kuþ gibi olmalý önce, Ellerini açmalý rüzgarlara, Keyif almalý yaþamaktan, Özgür olmalý.
Bilirim þiirle aþk arasýndaki farký. Bir kadýn, Bir çocuk gibi olmalý önce, Çiçekleri sevmeli, Mutlu olmalý her þeyden önce.
Bilirim þiirle aþk arasýndaki farký. Bir kadýn, Bir çiçek gibi olmalý önce, Dallarýný sevmeli, Köklerini düþlemeli, Rüzgarlara sorular sormalý.
Sen de bil bunlarý, Ben þiirden yaðmur olayým, Yanan gözlerine yaðayým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yazan Adam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.