Pinokyo’nun intiharı

kuklaya can verildi
insan oldu


Pinokyo hayret etti
kýyý boyunca çekip gitmiþ deniz
orman adresinde yok
kuþlar tedirgin
konacak bir dal gerek þimdi
nereye baksan kör olur gözlerin
betonlar, betonlar her yerde
paralý asker gibi dizilmiþler



burasý dünya
bir karýncayý yolda soydular
eþekler kölemiz diyor birisi
çoktandýr þaþýrmayý unuttuk
en güzel geyiði vurana
en büyük madalya
hayýr, hayýr öldürmenin cezasý yok
insan ateþ etmekte özgürdür


haramiler kuþatmýþ þehri
evlerde pencereleri sevmiyorlar
üzüm asmalarýndan þikayetçiler
güneþ ve ayna taþlýyorlar her sabah
uçan halýlarý var
her on dakikada bir kalkýyor
vizesiz cennete seyahat


bir düþünsene
aydýnlýk nasýl da yakýþýr ülkeme
korku tahtýný yitirmiþ
meydanda þarkýlar yükselir
çocuklar cývýl cývýl
buluttan köprüler kurarýz uçurumlara
çocuklarýn içinden lunapark geçer


Pinokyo gittikçe bize benzedi
baðýrarak konuþmakta birinci
öyle ustalaþtý ki insan olmakta
kuyrukta oyunbozan
trafikte pimi çekilmiþ bomba
yalan söylediði vakitler
burnu bir daha hiç uzamadý
kýzarmadý yüzü


dünya kapýlarý açýk hapishane
her gece rüyalarý kundaklýyor bir el
boþaltýlýyor banka hesaplarý
düzenli kaybediyoruz
cazibesi kalmadý nefes almanýn
hayat berber aynasý kadar aldatýcý
yangýndan kaçarken
geri ister verdiði ayaklarý


gökte kir yaðýyor
her yanda kötünün sevinç çýðlýðý
bütün yollar denenmiþ
dünyayý sevmeyi baþaramadý
alnýna bir el sýktý
daðýldý beyninde düþünceler


-en iyisi kütük olmaktý
-sadece kütük




Sosyal Medyada Paylaşın: