uyuya kalmýþ güneþ gök koynunda
balkona üþüyen güzün sarý saçlarý saksýlarda
þen pencerelerin ýraðýnda artýk þuh kahkahalar
rüzgârýn boðuk nefesi öperken nemli duvarlarý
sadece yalnýzlýk eþlik eder gölgelerin
výzýldadýðý ýssýz kapýya
özlenen her þeyin
artýk kedere bükülmektedir yüzü
süzgün bir gülücükle usulca kucaklamaktýr
içine týrmanan sessizliði
donuk
bakýþlarýn müphem gizinde saklý
ardý arkasý gelmeyen
uzun bekleyiþlerin
sonunda
yangýn olup
kendi közünde eriyen kalbin
ýslak mezarýnda saklýdýr tüm unutulan
ölü sevdalar
v
e
kim
ne derse desin
daðlarýn kutsallýðý kadar uludur her hayat
ayþe uçar
11032024
20:46