bir adým ötedeydi, hayat
vazgeçtiðin yerin..
bir adým ötede sevdiðin
susup konuþmadýðýn..
dostlarýn bir adým ötede
görüp selam veremediðin.
mutluluk keza öyle
bir adým ötedeydi
uzandýðýnda dokuncak gibi olduðun
ama vazgeçtiðin..
keþke konuþsaydýk ,iki kelime daha
korkmadan yanlýþ anlaþýlmakdan
yada yazsaydýk iki satýr þiir
avazýmýz kadar fýsýldasak bir kaç kelam þarký
anlamsýz kelimelerle
yürüseydik öylece iki adým daha.
dediðinde..
gölgeler ardýnda
izlerken
koklayacak kadar yakýn
dumaný içinde
lakin bir adým ötede kalmýþ
keþkelere dadanmýþ..
olmak...
pencereden bakmaktansa
dýþarda oyuna katýlsaydýn keþke..
elalem ne der’e takýlmaktansa
sevdiðine dokunsaydýn doya doya keþke..
dondurmamý yenir bu soðukta diye dudak bükceðine
dondurma elinde otursaydýn sahilde keþke..
öyle dans edilirmi diye küçümseyeceðine
çýkýp sahnede rastgele sallansaydýn sende keþke..
iþine hayatýn gibi sarýlmaktansa
hayata iþin gibi sarýlsaydýn keþke...ler..
keþkelerin peþine takýlan belkiler/mi
teselli niyetine
fakir düþüncelere bir damla serinlik
yarýn bir gün tekrar bir yerlerde ..belki..
yok artýk...
bir çuval misketin olsada o çocukça heyecan..
bir çuval kelimelerin olsada o ergen duygular..
bir çuval paran olsada o arzular o þehvet.. o saðlýk.
gözündeki perdeyi aralasan ýþýðý vuracaktý yüzüne elbet..
sinmiþliðin kapýsýný aralasan../ da..
artýk
bir adým geride kaldý.. hayat..
dönüpte söyleyemediðin..bakýpda dokunamadýðýn...