(Yusuf El Horasani)
Horasandan hac için, yüz kiþilik kafile
Duayla uðurlandý, zaman kýsa-yol çile.
Baþlarýnda Alp-eren, Yesevi Ocaðýndan
Hizmet için çalýþan pirlerin kucaðýndan.
Meþakkatle-aþk ile, Azerbaycan aþýldý
Coþup deli sel gibi, Erzincan’a taþýldý.
Kýþ aðýrdý doðuda, çok çetin geçiyordu
Yusuf ile geceler sohbeti seçiyordu.
Bir gece rüyasýndan Resulullah seslendi;
‘’Hüsamettin orduyla Ilgazlara yaslandý
Derhal hacdan vazgeçip Kastamonumuza koþ
Çoban Beyle birleþip, hizmet ederekten coþ.’’
Tereddütler yaþadý, nefsine perde ördü
Yedi gece peþ peþe ayný rüyayý gördü.
Bir karar vermeliydi, dostlarýna danýþtý
Onlarýn oluruyla serhat ile tanýþtý.
Besmeleyle yiðidim kýr atýna atladý
Geçtiði þehirlerden, atla deve topladý.
Deveden sürüleri kattý hemen önüne
Ýlerde þan katacak, ‘’deve’’ onun ününe.
Kervanýyla erenler, Kastamonu’ya aktý
Þehrin doðu ucuna ocak ateþi yaktý.
Demirciydi mesleði, nefis adýmlar attý
Orduya yeni baþtan modern pusat kuþattý.
Sene bin iki yüz dört, mevsiminde güzüydü
Hücum emrini veren; ata Bey’in sözüydü.
Sipahi aktý sanki þehrimin kalasýna
Fetetmek nasip oldu Selçuklu balasýna.
Beyim altta kalýr mý? Bakmadý hiç yaþýna
Getirdi Yusuf’umu hazinenin baþýna.
Uzun yýllar hizmette, ünü beyliði aþtý
Ömür hitam bulunca, sahibine ulaþtý.
Kabri ‘’Deveciler’’ de, uyanýktýr yatýyor
Müslüman Türklük için, kalbi hala atýyor.
Ýsmail SÜKLÜM
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.