İçimde yağacak yağmur kalmadı.

Kirlerimi temizledim bir gökkuþaðý sabahýnda
lekesiz þehirler aradým yaþanacak
yüzümü güldürmedi erkenden açan kiraz aðaçlarý
aþk cümlelerimden arýnmadý

Daðlar geçtim sapa yollardan
akýp gittim kaç nehir boyu
öðrendim kendi daðlarýmda kaçak oluþumu
içimde yaðacak yaðmur kalmadý.

Donmuþ bir arzunun yataðýndayým þimdi
aklým yorgun , kalbim kelepçeli
bir suskunluk kadar ölü artýk ruhum
ve öfke gibi dipdiri


Sosyal Medyada Paylaşın: