Biliyorsun sevgilim aðzýnýn suyunu doyasýya içtiðim iþtahlý bir aþktý bizimkisi kimi gün daðlara kimi gün ovaya aktýðýmýz delimsirek bir aþk... Zemherinin ayazýnda bulup þenlikli bir bahar sabahý kaybettiydim seni kuþlar henüz konmuþtu koynuma, eriklerin etekleri çiçek çiçekti. Öylesine hazýrlýksýz düþtün ki ömrümden ömrümü bile bulamaz oldum sonra sahi dedim bir ömrüm var mýydý benim? Postacý kapýyý ne zaman çalsa kara haberi muþtulayan bir mektup bekledim aylarca Karahaber de olsa senden gelecek bir þey diledim tanrýmdan Sonra tanrýmý nereye koyduðumu da unuttum Tamam dedim kýzým tanrý sensin þimdi dile senden ne dilersen! Sarýlmayý diledim en çok sana en çok... Düþtüðün yerden kalkmaný Kimseler görmeden ömrünle yeniden buluþmaný... Bir yerlerde rastlarsan al getir onu dedim Bir de ahmak! dedim Ýnsan böylesi sevmeyi yol ortasýnda unutur mu!
Sosyal Medyada Paylaşın:
ayselkaraca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.