KIRILDI DALLARIM

Kýrýldý dallarým, lal oldu dilim.
Sustu yüreðim, konuþmaz oldu.
Heba olup gitti, ay ile yýlým.
Yoruldu dizlerim, yürümez oldu.

Bir viraneyim sanki, tükenir nefes.
Hayatým zindandýr, mekaným kafes.
Gülmeye, neþeye, kalmamýþ heves.
Karardý þu dünyam, görmez oldum.

Simsiyah günlerim, geceye döndü.
Gözümde ýþýk yok artýk, ýþýðý söndü.
Ruhum azaptadýr, bedenim öldü.
Baharý görmeden, dalýmda soldu.

Artýk dayanacak, gücüm kalmadý.
Ömür geldi, geçti, yüzüm gülmedi.
Akan göz yaþýmý bak, silen olmadý.
Heveslerim tükendi, yürekte kaldý.



Muhlis SÜNBÜLCÜ.
Sosyal Medyada Paylaşın: