HAN
Hergün baç alýrdým gelip gidenden,
Gönül düþtün þimdi bir merdivenden,
Baktým da hiç eser kalmamýþ dünden,
Kervan yollarýnda döndün bir hana,
Þimdi sal feryadý ister dört yana !...
Bu yamada bir han varmýþ diyorlar,
Deyipte,sonradan eyleniyorlar,
Mutlu olan baykuþ ve yarasalar,
Bütün iþler bu kervancý baþýnda;
Deve ölmüþ,burak görmüþ düþünde...
Her haný terkeder birgün kervancý,
Kervancý haklý da,anlamaz hancý,
Kullanmak istiyor lokman ilacý,
Essin diyor rüzgar,hep efil efil,
Ne bilsin çiçekler saksýda sefil !...
Hana giden bütün yollar eskidi,
Bazen oynar durur,sincap ve kedi,
Gün eðilir,zaman olur ikindi,
Bazen tepesinden geçer bir uçak,
Kýrk yýlda bir düþer,þaþýran kaçak...
Hergün düþer duvarýndan bir kerpiç,
Ne bilsin,talihi bir gün çýkar piç,
Onca devran sürdü,elinde bir hiç,
Kaç yýl oldu hancý firar edeli,
Son kervancý, bay bay edip gideli...
Uyan ! Handa yalan,yalan kervancý,
Yalan ! Çektiðimiz onulmaz acý,
Þimdi bütün alem bizden davacý,
Çok oldun diyorlar,yeter be,çek git !
Bilmiyorlar hayat,keskin bir gel-git...
Giderim,bir elim kalýr havada,
Kaygana piþirdim,sen ye,tavada,
Üþbeþte yumurta kaldý yuvada,
Ben gidince,ardýmsýra kýrarsýn,
Sakýn arkamýzda birþey kalmasýn !...
Ben giderken,tek dileðim,aðlama,
Eskidi elbisem,tutmuyor yama,
Býraktým,deliler oynasýn dama,
Vezir öldü,bekle,belki þah gelir,
Bilmem ardým sýra kaç günah gelir?...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.