umursadýðým bir þey yok,
bir yanýna beni koyduðum,
bir yanýný boþ býraktýðým;
zamanýn evladýyým en fazla,
çürüdükce ellerim,
kalbime saplýyorum kalemi,
mürekkep fýþkýrýyor gözlerimden;
aðladýkça tenimde heceler,
þiir damlýyor aðýdýmdan,
umursadýðým tek þey..
boþ ver saati,
mevsim bilmem hangi yýl;
geç kalýnan kaçýncý durak...
adýný anmak gibi,
tekrardan biraz daha az;
karþýlamak kokunu kapý önünde,
bir baþýna kalýþlarý uðurlamak þehirden;
sende umursama ;
gideceðin güne kadar gel,,,,
ay/az vurmadan,
kapý sesine...
gitme diyene gel;
bana þiirin göz yaþýný;
getiren kalbinden,
kalbimi söküp de gel;
ruhumuzda kalalým,
aþký öldürdüðümüz geçmiþte;
sevdasýzlýðým...
e. ey. z.
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.