Hikayemin Sonu

Ýçimden geçeni görseydin acaba tepkin ne olurdu.
Acaba o halka baðlamasaydý boyunlarýmýzý ellerimiz ne kadar yaklaþabilirdi birbirlerine.
Ne kadar dokunulabilir olurdu bizim için hayat.
Ne kadar sürerdi zamandan çaldýklarýmýzý yaþamak.
Ne kadar sürerdi güzel bir þarkýyý paylaþmamýz þarkýda yaþamamýz
gözümüzden akan her damlada diðerinin yansýmasýný görmemiz.
Islanan sokaklarda ayný damlalar altýnda olduðumuzu bilmemiz.
Ne kadar acýrdý içimiz beraberliðimizden ve beraber olamayýþýmýzdan?
Ne çok soru var deðil mi cevaplanmasý gereken.
ve ne çok cevapsýz anlar var hayatýmda ve cevaplarýný senden beklediðim
ne kadar yardýma muhtaç anlarým.
Ýçimdeki sýzý acý her ne haltsa iþte ondan
senin yüzünden olan
ne varsa atmak yada hep orada kalmasýný saðlamaya çalýþmak.
Aðlamak senin omzunda
seninle içmek
zaten olan sarhoþluðumu alkolle kararlý bir hale getirmek.
Her alkolün sana yaklaþmamý saðlamasý
seni ondan uzaklaþtýrmasý
ama yinede ona vermek seni.
Bir masal yaratmak kendime bir melankoli
ve bir enigma çapraþýk düzen
ve bir Ütopya ikimize
o kadar zor mu bu
o kadar zor mu denemek
belki yanlýþ olacak
farkýndalýðýmýz rahatlatacak
ama bilmemek iþte o en kötüsü olacak
erken mi kaçmak istiyorsun yanýmdan
ellerim yanýndan yazdý bilerek veya bilmeyerek
suçlamýyorum onlarý onlar hükümsüz suçsuz
sadece kullanma izni veriyorlar bana gerisi yok
ama sen hiçbir þey vermiyorsun bir yazý iki kelime dahi
beni düþündüðüne dair hiçbir þey.
Önemsediðini bilmek yetecekti bana ama
sen bunu söylemeyecek kadar meþgulsün
yada fark etmeyecek kadar aþýk
ama
baþka bir kadýna.
Neden bu kadar çabuk buldun hayatýnýn aþkýný sanki
neden bir þans tanýmadýn bize!
Neden benimde sevebilme ihtimalimi öldürdün o parlak kaygan halka ile.
Her þeyi senden bekliyorum öyle deðil mi?
Belki bu yönümü gördün belki sevdin belki nefret ettin
belki küçük bir kýz sandýn daha geliþmemiþ bahaneci üstesinden gelemeyen hayatýn
belki aradýðýný buldun ama en iyisi bu
söyleyebileceðim yalanlardan hem de kendime olan.
Ýþte içimdeki acýsýn sen
canýmý sýkan melankolimi besleyen ve aðlatmaya çalýþan beni.
Belki neþemsin sen ama sadece gördüðümde seni.
Yokluðun iþkence hiçbir þey bilmesem bile
bundan eminim rahatlýkla söyleyebilirim.
Düþüncemde olduðun anlarda ayaklarým yere tam basmýyor
hafif sallantýlý dünya
serin esen bir rüzgar baðrýma vuruyor midemde garip bir his
gözlerim nedense daha bir sýcak bakýyor dünyaya
ama az ýþýk var pek seçilemiyor dünya.
Bir kaç gemi silueti uzaklarda
yakalasam uzaklaþýp kaçýrabilecek senden.
Bir melodi kulaðýmda
sen yokken senin yerine yakýnýmda.
yine sallantýlý dünya yine loþ ýþýklar etrafýmda.
Ne kadar süreceðini bilmemek seni yaþamayý
yaþamak belki de iyimser bir kelime
düþlemek demek daha doðru.
Sen bazen bir tahta blokta
bazen sýkýþmýþken bir kalabalýða
bazen de bir su kütlesinde dalgalar arasýnda.
her nerde isen herkesten yakýn bana ve herkesten o kadar uzaktasýn ki.
Kýyýlarýna bakmak yetmiyor bana
gitmeni izlemedim asla
hatýrana dönmek için hep cevirdim baþýmý
son hatýram gitmen olmamalý diye!
Senden bir þey kalmadý diyemezsin bana
hiç deðilse bir zamaný paylaþtýk seninle düþüncemizde buluþtuk
belki sadece eðiticiydin benim için
ben de öðrenmek isteyen tembel.
Ne olursa olsun hatýrlamýyorum deme
ordaydým
karþýnda oturdum
konuþtum veya konuþmadým seninle
ne kadar konuþsak istediðimi söyleyemem
aslýnda o kadar çok þey vardý ki aklýmda
ama en fazla sen olunca hepsi silindi.
Herkes yaþar mý bunlarý
ama baðlý bir erkek olmasý çok acý.
Hiç umut edecek fýrsat tanýnmýyor bana iyice acýmý arttýrýyor.
Gel de söyle sana umudumun boyutunu.
Gösterme korkun varken birde, bana
yüzüðünü alaycý bir bakýþla.
Katlanamam herhalde buna.
Ýlgilenmiyorum desen daha mutlu olurdum elbet.
Hiçbir umut kalmaz mý bana herhangi bir sýðýnak bulunmaz mý duygularýma.
Acým ne kadar uzun sürer
yarýn çok mu yakýn acaba?
Býrakmak istemek seni sana mý haksýzlýk kendime mi?
Tamamen sorulardan oluþtu bu mektup.
Ne de olsa gönderilmeyecek cevapsýz bir mektup olmaya mahkum
çünkü iþ kendini kandýrma, iþ kendine itiraf edememe.
Daha ne kadar saðlam durabilirim ki hayata
bana bu kadarý yetti üstü kalsýn! ast da astarda fazla geldi.
Bunca yýl açamamýþken kepenkleri
aralamak yetti seni görmeye
ama sende gösterdin yanýndakini hemen.
Hayal bile kurmaya fýrsat vermeden .
Belki hayal kurmaya o an baþladým ama söylemesi zor
anlatmasý da beni aþar
bir aþk hikayesi yarattým kendime
kendim yazdým kendim oynayamýyorum bile.
Ne oyuncu var nede nitelikli bir senaryo.
Sadece uçuþan düþünceler senin göremediðin silik havada salýnýyorlar
hepsi bir tek benim için Aðlamam için
veya bir þey olmasý için.
Göndersem sana açýk söyle okur mu karýn yazdýklarýmý
yan yana güler misiniz bana
ya da okurken öpüþmeye baþlar mýsýn
bitmeden yazdýklarým seviþir misin onunla bir kere bile dönüp bakmadan ekrana
yada aklýnýn ucundan geçirmeden beni.
Kaçýyorsun anýnda bildiðim ama gidemediðim uzaklara
kitaplarda gömülüsün.
Kütüphanen yanýndaydý dimi hep öyle dememiþ miydin.
Ah ne salaðým nasýl aklýmdan geçirdim senin olabileceðini yanýmda.
Hep gözlerin ýþýl ýþýl heyecanla konuþmaný benimle.
Ah nasýl! Dahasý da var.
Sana nasýl açtým içimi bu kadar çabuk.
Ýlk gördüðümde beklediðimden etkileyiciydin kabul
ama pantolonunu çekmiþtin bir kere.
Gömlekte giyiyorsun umarsýzca.
Ama kazaklarýn var sevdiðim sana çok yakýþan
üzgünüm ben sýð bir kýzým
hiç bakmasam da bakýyorum iþte nasýl göründüðüne
sadece yetmiyor gözlerin yüzün.
Nasýl ilginç sana bakmak hep bir arayýþ içinde olmak gözlerine bakarken.
Güzel demeyeceðim ilgilendiðim bu deðil anlamýþsýndýr.
Kafandakiler sýzlanmaman
belki belli etmeden sýzlanman ama hep sýrtýnda bir çantayla dolaþman
diðerlerinden farklý olman
belki de aynýsýn ama bana farklý görünüyorsun bunu bilemiyorum
fakat söylemeden edemiyorum seni seviyorum.
dürüst olmalýyým þimdiye kadar senden daha çok hoþlandýðým baþka biri olmadý.
Ama senin kadar ulaþýlmaz deðillerdi.
Yanlarýnda akýllarýnda baþka biri yoktu. Hatta yataklarýnda.
Neden Ýstanbul dasýn ki.
Eðer burada okuyorsan çalýþýyorsan ve evin karýn oradaysa
o zaman karýn sana deðil sen karýna muhtaçsýn demektir.
Benim ulaþamadýðým adam bir kadýna ulaþamýyor demektir.
Acýnýn deðil ama utancýn kendine olan saygýnýn sarsýlýþýdýr bu.
Seni tamamen gömüyorum beyefendi
zaten buna mahkum bir tanýþýklýk bizim ki.
son bir görüþmemiz kaldý ve bitecek her þey
sen evine döneceksin bende evime.
Sen karýnýn yanýna ben kendime her zaman ki halime.
belki bir süre hatýrlayacaðým seni ama sonra silineceksin.
Eminim.
Sende bunu istememiþ miydin.
Sadece iletim yetecekti sana beni baþýndan atmaya.
Bir daha ki görüþme falan yok olmasýn!
Sen yoksun dersin yok ilgin sohbetin yok !
hiçbir þey yok.
Kandýrmaca her þey kurma!
Sen benim deðilsin
sen son bir görüþme kadar yanýmda olacaksýn
sadece bir göz temasý bir boyun eðiþ o kadar
ve bitecek her þey!
Ne kadar salakmýþým diyene kadar birkaç gözyaþý
esen rüzgara karsý bir kaç þarký sonrasýnda
yokluk!
Bu kadar iþte bu hikayenin sonu.

Sosyal Medyada Paylaşın: