durdu sonunda
hayýt aðacýnýn eski yapraklarý üzerinde
küllü sulardan çýkmýþ bir patiska beyazlýðý
aþrý kadýnlar
soluðunda dað sakýzý kiminin
kenger köküyle çýbarmýþ ellerinde
tek kalmýþ düðmelerden bir kaçý
çürük otlarýn kokusu
yankýlanan kurþun sesleri
ve dizlerinin kabuðu kiminin
eskimiþ teninde çocukluðuna sarýldý
göðsündeki davulu çalan sessizlik
bir çuvalý boþalttý olduðu yere
ýslak ve ýssýz dað kaldý kimi
olgun yemiþler koptu ve yuvarlandý
su arkýna kadar
ardýna bakmayanlarý gözetledi kimi
izleri sildi geriye doðru yürürken
belinde taþýdý
çer çöp, kuþ yemi , emek
nereye varýlsa tüttü dumaný
alevi sinmiþ diþiliðin
yaný yanýna düþman belledi kimi
kimi kesti rüzgârýný, saçýný ördü
bulundu kimi, açlýktan kývranýrken ikibüklüm
memesinden süt saðdý, içirdi kimi
peþindeydiler
~
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.