.....Hiç þahidim olmadý. Þehir, bebeklerin sýmsýký ve yumuk ellerinde uyuyordu.Kýrýlacakmýþ gibi duran, beyaz bileklerin, çay bardaðýný gerdanýndan tutan zarif ellerin celladým gibi boynumda geziyordu. Kokumuzu solurken avcýlar, geceye karýþan týkýrtýlardýk..Ve zaten… Ölüm gözlüm… Yaþamasak da olurdu bu sihirsiz masalda…
Çinko damý gagalarken O þarkýdaki yaðmurlar Ve hiç gelmeyecek sandýðým Sabah Örümcek aðýndan Telli duvak biçen aðartý Çýktý geldi de Dudaklarýn akrep gibi Kendini zehirledi Oysa hep susmuþtuk Yýllar dedin Ne çabuk geçti deðil mi?
Manzarasýz evlerde Haritasýz büyüdük biz
Ýyi çocuktum Korkunçtum Çýktým gittim Köpekler gibi acý çekerek Aðlayamadým güldüm… Bir daha kimse görmedi beni… Böyle gülerken…
Sosyal Medyada Paylaşın:
şahan çoker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.