seni derin kuyulara atarým
sesin kendinden öteye saklanýr...
.......
karanlýklar ülkesinin tacýný takmýþ bir yýldýz gibi
uyursun sonsuzun kollarýnda
dilimde eriyen kelimeler var ,ateþin ortasýndan süzülmüþ
bahar dallarýna çiçekler dökülür, eleðin çemberinden
karlarýna kýyamayan daðlar eðilir rüzgarýn ardýndan
kokusu misafir bir tanrýçanýn avucunda açan güllerden....
tüm yollarýn eðrilerini , doðrulara taþýyan kavuþmalar çizerim, usul usul
arar arar bulmaya az zaman , susturulur tüm saatler
ayak uçlarýnda kaç gölgeyi ezmiþliðin var sen bilemezsin
ömür tutanaklarýdýr onlar, karýncalar mý þahit, ben mi , bilemem...
kendi içinde çiçek ölülerini saklayan çatlak vazolar masanda
nehrin suyu dolsa yetmez hep boþ kalýr, uðraþma
þehir hüzünleri satar iþveli bir þiir, içinde gözyaþý taneleri ,alýrsýn
ellerin üþür alevinden, akþamlar çöker giz kapaklarýna, bilirsin
Titrek bir þarký iliþir göðsündeki yaraya
yakanda bir papatya öyküsü, yürür durur hikayen seninle, sensiz...
bir mavi çalarsýn göðünden, içinde kuþlar, bulutlar, ,betona bakan düþler
unutmayý denersin ,unutmak yalnýzlýktýr, bilmeden
.........
seni derin kuyulara atarým
susmayý öðreniriz birlikte , yeniden...
YILDIZ