ma
Çocukluğum
Çocukluðum;
Uzaklarda kalan sonsuz hasretim
Gökkuþaðýnda kaymak istediðim yýllarým
Çocukluðum;
Mezarýný bilmediðim babam
... Hayallerime attýðým ilk imzam
Dar sokaklardan eve döndüðüm yuvam
Kanadýna sýðýndýðým anam
Bahçemdeki menekþelerin kokusu bulur beni bazen
Üstüne birkaç çið damlasý düþmüþ
Takvim yapraklarýna býrakýlmýþ yalnýzlýklarým gelir aklýma
Zamanýn aldýðý uykusuzluklarýmda
Önce umutlarým terk etti
Sonra yaþayamadýðým çocukluðum
Yüklenince acýlar küçük omuzlarýma
Uyudum
Uyanýnca aklýmda kalan sevgiye olan kocaman susuzluk
Yalnýzlýk nasýl da korku verirdi içime
Kendimle konuþur,yastýklara dayardým burnumu
Dost diye
Zincire vurulmuþtu sanki hayallerim
Siz hiç gülerken aðladýnýz mý?
Ben çocuktum bir zamanlar;
Tahtadan oyuncaklarým, söðüt dalý atlarým vardý
Kýzaðýmýn üstüne karlar yaðardý
Yüreðimdeki tek yük okul çantamdý.
Kocamandý evde bekleyen anam
... Sýcacýktý topraktan babam
Kýrmýzý burunlu dostlarým vardý kardan
Bir aðlamaya göreyim
Kardan dostlarým da aðlardý
Onlar da erirdi benimle birlikte
Tahtadan kýlýçlarým vardý
Bir sallamaya göreyim
Kazanýrdým bütün savaþlarý.
Derken bir gün büyüdüm;
Tahta oyuncaklarým yandý
Kardan dostlarým terk etti gitti
O güzel günler yaðlý boya resimlerde kaldý.
Çocukluðum;
Gizlenmiþ umutlarým, kaderimle ardým sýra gelip
Gölgemi takip eden
Bir bahar yeniden açar diye içime sakladýðým yýllarým
Kokunuz çok uzaklardan gelir.
... Yüreðimi terk etse de acýlar bazen
Hep geç kalýnmýþ sevgiler saklanýr çantalarýmýza
Hayat bize küser,
Biz hayata
Yýldýzlar azalýrdý.
Ahþap kapýlardan giderdik sevdiklerimize
Nefes nefese kýþlarýn çýðlýklarýný kovalardýk
Güneþli günlerde gökkuþaðýnýn altýna girelim diye
.......................................
Gitme hayat ýrmaðým gitme bu þehirden, gitme
Kurtlar sofrasýnda yalnýz kalýrým gitme
Sevdayla saklambaç oynarým gitme
sevinçlerimle salýncak oynarým gitme
annemden öðrendim gözyaþlarýndan ev yapmasýný
kalbime ilk imzayý atmayý
kömür sobalarýndan geleceðe köprü kurmayý
çocukluðum;
gitme yüzemez ki balýklarým sen olmazsan geleceðe
bölünürüm damla damla, gitme emanet ederken yetimliðimi sana
solarken yýllar damarlarýmda, her basamakta býçak gibi keserken
her nefes alýþýmda kaybettiðim sevdiklerimin yüzü içimi
gitme ezilmiþ çocukluðum dizilmiþken vagonlara ard arda
yüreðimde kelepçelerle giderken býçak sýrtý kaderime gitme
çember çevirirken sevinçlerimi
ilk diktiðim aðaç büyürken kalbimde
ilk aþklarýmýn parmak izi dururken avlu duvarlarýnda gitme
hayat bisikletimi çeviremem, gitme!
Çocukluðum;
Ne misketlerim kaldý senden bana
Ne de kayarken düþtüðümde kanayan yaramý
öpücüklerle saran babam
Bir annem kaldý
... Oda seninle döküldü
Beyazladý saçlarý hayatýnýn
Bir dev geçti dört yüreðin omzunda
Ne kadar da kolay adýmladýlar yollarý
Bir kaç toprak, bir kaç dua
Atýverdiler çocukluðumu bir çukura.
Þimdi;
O eski sobadaki çaydanlýkta demleniyorsun çocukluðum
Yalýnayak koþturuyorsun zamanýn dönülmezine
Ayaklarýn üþüyor
Sanki geri gelecek gibi öpücükleri
Ayaðýný kanatýyorsun
Akif Tütüncü
Sosyal Medyada Paylaşın:
malatyalıavukat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.