Þiirime sözüm geçmiyor artýk Sen kalemi tut yeter Ben kendimi yazarým Sen ardýmdan gel diyor.
Gözlerini bir çift kuþa benzetip Uçurmak için kalbimin semasýnda Daha ilk heceye baþlamadan ben Yuvasýndan düþmüþ bir çift yavru kuþ gibi Bakan gözleri duruyor Þiirimin ucunda Afrikalý bir çocuðun
Ben gözlerin diyorum Þiirim açlýk diyor.
Ýncecik parmaklarýný yüzümde gezdirmene Irmaðýn akýþý diyecekken Bir tiner kokusu yayýlýyor þiirimden, Beyoðlu’nun herhangi bir sokaðý Bir çocuðun ömrüne mýzrak gibi saplanýrken Sen hangi beyin oðlusun diyor Bu çocuklar bu yaðmurda birbirine sarýlýrken
Ben ellerin diyorum Þiirim üþümek diyor.
Sözüm geçmese de artýk Yüzünün aydýnlýðýný Anlatmak istiyorum, Bir karanlýk çöküyor þiirimin üstüne Bir çocuk aðlamasý, Bir bomba patlamasý, Bir evin göçüðünde kana bulanan Ay parçasý aydýnlýk bir esmer yüz Annesi elleriyle Yavrusunun yüzünden Toz toprak kan temizliyor
Ben insanlýk diyorum Þiirim öldü diyor.
Barýþ Çelimli Sosyal Medyada Paylaşın:
Barış Çelimli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.