YAPRAKSIZ ÇİÇEKLER

YAPRAKSIZ ÇÝÇEKLER
Yusuf Yýlmaz
Yükselerek bakar alnýmýz ðöðe;
Gece karanlýðýndan
Yýldýzlar düþer yere;
Arkadaþ olur
Yalnýzlýðýmýza;
Çaðýrýr beni bulutlarýn arasýndan
Gök gürültüsüyle birlikte.
Kanýmýzda ateþ var;
Sarar benliðimizi;
Þu radyodan çýkan kýsýk ses gibi;
Üfler kulaðýma
Neredesin!

Dað, taþ, ova aþtýk;
Köyler,
Þirin kasabalar, yemyeþil ormanlar duraðýmýzdý...
Bazen buz daðýna çarparýz;
Küçük kýyametler
Hissederiz.
Topraðýn altýndan sesler gelir;
Bir bir uzanýr baþaklara,
Dua eder kara sapanlara.
O gece bir rüya görürsün;
Bir daha uyanmasam dersin...
Fakat hayýr,
Ne çare uyanacaksýn.
Gerçeklerle karþýlaþacaksýn
Hele bir de bu çöp dünyada
Çöplüðün içinde dolaþacaksýn...
Kim? Kimler yaptý?
Kimler yaþayamaz hale getirdi
Bu cennet vataný.
Biz neye hasret çekiyorsak
Bizden uzaklaþýyor.
Hangi materyalist kafa
Kaderimizde oynadý.
Nicin ?
Bu dünyanýn içini
Mana ile doldurmadýlar!
Cin gözlülüler idare ediyor
Bu güzelim memleketi.
Güvercinler ezilip yok ediliyor.
Mavide uçarken kartallar,
Yer yüzüne inmek için
Fýrtýnayý, kasirgayý, borayý bekliyor.
Devrimci ruhlarýn topraktan çýkýp,
Daðlarýn tepelerin de
Çorak ovalarda,
Susuz beldelerde,
Unutulmuþ,
Yerinden yurdundan kovulmuþ,
Garibanlarýn gönlünde;
Billur billur,
Iþýk ýþýk,
Biz de sizinleyiz ! Biz de sizinleyiz!
Týpký,
Çölde,
Yapraksiz açan çiçekler gibi...
Sosyal Medyada Paylaşın: