içinde camdan atlarýn koþtuðu karanlýðý kim çaðýrdý
sayýlý günler sayýlý saatlerde neydi neyin habercisiydi
gök yarýlýp düþünce geceye altýnda kaldý
bahçemin ulu çýnarlarý çatýrdýyor
tavan arasý
-tutuþtu kuþlar alevlerden haberi yok masal perilerinin
tenha yollara revan oldu umudun ipekten yorganý
kocaman bir oyuk þimdi içimi kemiren
zihnimi neyle kimle dolduracaðým hedefim yok
halefim yok ruhum kitli kapý
pencereler dar þimdi
incir aðacý dikildi yaþamýn sol bacaðýna
divana durdu keder önüme serildi kýyamet
kanlý bir gök ýslak boþluk
yersiz yurtsuz bir serçe
ruhumu
çekiþtiren
.........
uykulu
bir sardunyanýn sessizliði kollarým
gümüþ aynalara karanlýðý vurur günlerin
þimdi kim güldürür kim sarar gönlün yaralarýný
kim siler ruhumdan kederin parlayan
azgýn gözlerini
dilsiz bir mendilin
akýttýðý gözyaþýný kim duyar
altýn bir kafesin içinde kývrýlan yol alacakaranlýk
boynuma çöker müzmin bir aðýrlýk
yüzümü sürer boþ bir tarla gibi korkunun
adýmlarý
-sýðýndýðým kainatýn yetim çocuðuyum
Tanrý kokusu var
döktüðüm her inci de açtýðým her elde
anne þefkati var burnumun sýzlayan direðinde
þimdi beni benimle býrak kýçý kýrýk dünya
yüküm aðýr omuzlarým çökük
tüm geçmiþi gömdüm içime
-bak kalbime bomboþ...
ayþe uçar
04122023
arþiv
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.