.S E M A,
Karanlýk bir geceydi
Sessizlik hiç bu kadar derin olmamýþtý
Etrafým kalabalýk insanlarýn ahkamsar sözleriyle dolup taþýyordu aklým
Kaybolmuþtum
Her söz baþka bir sokak/ her insan baþka bir kayýptý
Güvertem taþýyamýyordu artýk
Ne kaybetmeyi nede kazanmayý
Savaþmak yorulmadan ibaretti artýk
Sonra sular yükseldi boðulmak mý çareydi
Kulaç atmak mý, yanmakmý
Bu ahengi bozulmuþ bir sessizlik ti sadece
Ýnsanlar kayboluyordu derinlerde
Bir insan kayboluyordu gözlerimde
Söz deðmiþ heryer enkaza dönüþtü
Saat mahþerin saati
Dakikalar can alýyordu içimden
Ýçimi gözümden
Ömrümden ömrümü alýyordu
Hatalar silsilesi yanlýþlar iskelesi kuruyordu karþýmda
Doðrular kayboluyordu doðrular öldürülüyordu
Çok geçmeden kelimeler küfürle þekil aldý
Silahýný çekmiþ herkes beynime kurþunlar yaðdýrdý
Ýlahtan yana yalnýk kaldýk,
Yanlýzdýk zaten/ yanlýþý yaþadýk
Yanlýþ da yaptýk, o yanlýþda da yandýk
Vakit geçmiþ ömür beyazlamýþ
O saat o dakika yüreðime doðru bir güvercin uçmaya çalýþýyordu
Sarmalanmýþ kanatlarýndan kýrdým onu
Kursaðýndan ölü buðday taneleri döktü avuçlarýma
Ne ekilir di ne yenilirdi
Zehirden zerreme doðru ilerleyen kan damlalarý gibiydi
Belirsizlik mesken tutmuþ /oturduðum yer iþgal edilmiþ
Tahrip edilmiþ/ hunharca yaðmalanmýþ
Cehhennem gibi yandýðým aslýnda baþka bir geçmiþe ait yalanmýþ
Saatler saatleri dövüyordu
Saatler beni öldürüyordu
O gökyüzü o hezeyan
Doðru ne yukarýsý ne aþaðýsýydý
Sözleri sözlerimi dövüyordu
Býraktým kendimi sonralarýna
Gün aðarmýþ þafak sökmüþ
Güneþ küle dönmüþ /fotoðraflar siyah beyaz renge bürünmüþ
Gün günleri gerideyi býrakýyordu
Ýçimde harbe uðramýþ bir sevda yatýyordu
Nazlý bir gelincik bakýyordu her gece
Umuttan bir sandal yaptým
Gelincik içimde iki hece/ yol uzundu deniz hýrçýn ve kudurmuþtu
Bu sevda ne yollara gitmiþ ne yollarda tutulmuþtu
Aþýldý/ denizler de deryalarda ufuklarda bir sabahta
Sevdam bir gece yarýsýnda gülümsedi bana
Gözlerim yaðmurun en saðanak haline bürünmüþ
Korkularýmý salýyordu yanaklarýmdan
Güverteden uçuþup baþ ucuma kondu yine
O gülümsedi ben gülümsedim
Yirmi günde yirmi yerimden onu düþledim
Vuslat harap adilmiþ sevdaya gün biçti
Günler günleri býçak gibi kesti
Kendimi dingin duraklar gibi usulca beklemeye koydum
Kýrýk dökük tenha sokaklarda ýþýðý buldum
Caddeler ahenk içinde sen ahenk içinde
Ve iþte o an o vuslatýn anýydý
Ellerim de ayrýlýk aðrýlarý
Aklým baþýmý firar etmiþ /sevdanýn gözlerine konmuþtu
O bakýyordu /baktýkça arýnýyordum onsuzluktan
Ve onunlaydým o benimle
Onu sevdiðim yerdeyim oda beni sevdiði yerde
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.