Zaman kendiyle yarýþýnca sen geçip gidiyorsun yanýmdan, Yan yana bir an, sonrasý zamansýz bir sürgün vatanýmdan, Ellerin ellerimde, bir rüya görüyorum zaman yine çalýyor uykularýmdan, Simsiyah bir gecede ay karanlýk, kan damlýyor yýldýzlardan.
Bir umut güneþ yýrtar mý geceyi? Zaman yine özlem doðuruyor her þafaðýndan, Sesin, gözlerin deðsin ruhuma diye beklerken zaman ayýltmýyor gafletin uykusundan, Bir hasret ki vuslat gelse dindirmez, korkular sarýyor zaman ayýrýr mý yanýndan, Zaman kendiyle yarýþýnca bir çocuðu ediyor canýndan...
Lokman POLAT 23.02.2024
Sosyal Medyada Paylaşın:
LokmanPOLAT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.