YALNIZ SEN

Çatýk kaþlarýna tutkunum senin.
Gönlüm bir gülüþe alýnýr sanma.
Durulmuþ sularý andýran tenin,
Dalgalý gözümde bulanýr sanma.

Tebessüm kalmadý artýk yüzümde.
Umut, sürçülisan oldu sözümde.
Bir de aþk ateþin varken özümde,
Kapým iki defa çalýnýr sanma.

Ecelim olsan da tetiðimdeki,
Sensiz þu hayattan dileðim ne ki?
Bir baþka sevgili yüreðimdeki,
Gülizar içinde salýnýr sanma.

Bülbül yokluðunda aðlarken güle,
Benden daha fazla çekmedi çile.
Özleminle yandým yanýnda bile.
Senden uzaklarda kalýnýr sanma.

Yâr sanma her aþka yemin edeni,
Görürsün sonunda çekip gideni.
Yalan söylüyorsam þimdi vur beni.
Elim ayaðýma dolanýr sanma.

Bir gün musallada ceset arama.
Kefen yakýþmaz ki zaten yarama.
Sensiz bi’ köþede ölürüm ama,
Cenaze namazým kýlýnýr sanma.

Ýbrahim Halil MANTIOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: