Bana olan kininle içten paslanýyorum.
Her daim aynadasýn, edemedin bahtiyar.
Ruhumun zehir yüzü sana sesleniyorum,
Neden genç öldürürsün ey kocamýþ ihtiyar!
Deðersizlik içinde iþlenmemiþ kömürsün.
Yorulmadan gideyim, sýrtýma yük yükleme!
Gün yüzünden uzakta geri kalan ömürsün.
Olmayacak düþlerle derdime dert ekleme!
Sesin yankýlanýnca çok ürperir yüreðim.
Uzaksýn insanlýktan, kalbinde fitne fesat…
Vesvesenle dolunca öfke kusar dileðim,
Soyut bir bedenin var, iþlemez sana pusat.
Boþvermiþliðe vurur edersin ikbâlimden.
Hiç sönmeyen ateþin küllerinden tutuþur.
El-insaf yorumuyla anlayýp da halimden,
Suskunluða bürünsen kör gözlerin konuþur.
Hep nazlý gecelerde görünür densiz yanýn.
Güzel hayat baharým, birden olur hurdalýk.
Canýma sert vuruyor caný çekilmiþ kanýn.
Gerçek adýn aydýnlýk, göbek adýn karanlýk.
Sakinlikle yýkanmýþ kuru çayda sönelim.
Seninle dost olalým, bakmayalým kuþkuyla.
Benden uzak olduðun çocukluða dönelim.
Süründürme insaný koþtur artýk coþkuyla!
Alma Çeri ahýný bu sana son feryadým.
Yaþamaya izin ver, gömme toprak altýna!
Salýver benliðimi renklerin cümbüþüne.
Zincir kýrarak çýkar, durgun bulut üstüne.
Kaçýrma hevesimi, sövdürme ölmüþüne!
Furkan AYDOÐAN(ÇERÝ)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.