Seninle indirmiþtim yüzümün keder peçesini Koyu kahve gözlerindi ihtiþamýn adý Anka kuþunu düþlerimde görüp Ýnanýr olmuþtum Kaf daðýnýn gerçek olduðuna…
Çýt demeden Çýtkýrýldým hallerimi anlayanýmdýn! Ya da ben öyle olsun istemiþtim! Adýný her andýðýmda içimin buz daðlarý eriyor Ýðde aðaçlarýnýn tomurcuklarýnda Yitik mevsimlerim yeniden can buluyordu
Bayraðýmdýn! Renklerinle boyalýydý Gönül kalemin burçlarý! Hayallerimi kafese týksa da kehanetim Seni sevda üniformamca sevmekti tek ihanetim! Ve hiç vazgeçmemiþtim Sevgimin emir eri olmaktan!
Çayýmdýn kahvaltýmda! Parmak uçlarýn yeþil zeytin tanesi Gülücüklerin Damaðýmda tahin pekmez tadý Yediðim kuru ekmeðim Ýçtiðim duru suyum Boðazýmdan geçen En kýymetli lokmamdýn sen
Þiirimdin sen benim! Hazan buyursa da izansýz hecelerim Sancaðýndan yara almýþ gemi gibi Usulca sýðýnýrdým senin gecelerine Þimdiyse o gece o gecelerde…
Hiç estirmedim hicran poyrazýný Yaftamda kýrýk dökük bir hikâye Rotasýz hüzünlerle Yoldaþsýz yolculuklardayým þimdi
Ruhumun eþkýyasýydýn sen! Sevda kokulu zindanlarýmýn baþ konuðu Yaðlý kurþun sýcaklýðýydý tenime her dokunuþun Alay konusu etmiþ cürümümü Mahkûmiyetimi bilen müptezeller Acýlarýma son verir mi sanýrsýn? Titreyen parmaklarýnla alnýma dayadýðýn namlu!
En güzel sevgi sözcüðümdün sen! Ahlaka mugayir bakmadým gözlerine Canýma can katsa da ateþ kuþun Önce sen demek istedim, önce sen… Ve sonrada alnýma yazýldýðýnca alnýndan öpmek…
Nefesimdin sen benim! Kusuruna bakma kör nefis hallerimin! Aldýrýþ etmiyorum kaderimin kahrýna Ben bir yüreðimin ahýný bilirim Bir de nerde durmam gerektiðini
Hayata karþý tek maðlubiyetim! Yüreðimi takdim ettiðim Sevgi þampiyonumdun sen! Tek bir sözünle baþlattýðýn Ve her etabýný geçip de Finalde madalyasý ç/alýnan benim desem!...
Son geceye son heceyi yazmak gerekirse Annemin sesini topla yamaçlardan Ve kara bir kalemle olsa da Ýnsanlýðýma koyduðun gibi Yazgýma da sen koy son noktayý!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ahmet ÖRNEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.