Babasýzlðýma
Boynumun kenarýndan geçen yollara bakýyorum.
Ayaklarýmýn dibinden geçen kalbime bakarken
Kapalý yol kalbine düþürdükleri virajlý uykularda
Ü r k e k l i k geçitlerinde t a k ý l ý kalmýþtým.
O y s a hep y e þ i l d i giþe v i y a d ü k l e r i m.
Annem ne zaman beni karnýndan atsa hiçliklere
Yalýn ayak
Trafik lambalarýnda intihar düðmesine basýyorum.
Ne sarý ne yeþil hep k ý p k ý r m ý z ý y d ý ölümlerim.
Ne zaman ölsem kýrmýzý ýþýkta
Yaðmurun yüzünden yürüyüp geçiyorum.
S a ç ý m ý n g i r d a p l ý o u z u n yollarýný
Pasta tabaklarýna d ö k ü p g i d i y o r um
Ardýmda her þeyi b ý r a k a m a y a r a k.
Hep s i n s i a s f a t l a r d a kalbimi çýkarýp
Mazot santrellerinde üç beþ d a k i k a l ý k
Ö l ü m oluyordum b a b a s ý z c a
Hiç kimsenin
O giremediði küçücük kalbimin odalarýnda
H e p parmaklarýma dokunmuþ hayatlarýn
Uzun uzun f r a g m a n l a r ý n ý iþlemiþtim.
Ýðne oyalarýyla
Gözlerimin boyalarýna r e n g a r e n k
Çocuk g ü l ü þ l e r i ektiðimizde
Buzdan kayýp kollarýmý çýkarmýþtým
Daðýn k ö r b a c a ð ý n ý n olduðu tarafýnda.
Düþmemle birisinin beni sýrtýna alýp
Koþmaya baþlamýþ olmasý
’’ Vay c a n ý n a galiba uçmayý öðrendim’’
dedirtmiþti.
Ayaklarýnýn altýnda kar tekerleði mi? vardý
diye eðilip g ö z ü m l e süzdüm
Koþturduðu kar tekerleklerini.
Koþuyordu
Durmadan koþtukça kollarým dalgalanýyordu
B u z yemiþ r ü z g â r ý n içinde.
Sonra hastane giþesinde durdu beden askeri.
Eðilip yüzüme bakýp
’’Büyü hemen büyü. Evlenicem seninle’’
dediðinde
Ama’larla dolu
Bir y ü k t ý r ý kalbime týrmanmaya baþlamýþtý.
Yaþýmýn dokuz olduðunu biliyordum
Bu neydi þimdi derken
Baktým gözlerim k a l b i m e girip
Açmýþlar bir müzik dans edip yemek yapýyorlar.
Arkalarýndan sarýldýðýmda yok oldular.
Gözlerime s i y a h g ü l mezarý bekçisi oturdu.
TABAKLARINA TOPRAK DOLDURUP
Yanaþtý iyice i ç i m e i ç i m e.
Babasýzlýðým peþinden öpücük çiçeklerini
yolcu etmiþtim.
Halbuki en çok
Öpücük çiçeklerden taç yapmayý seviyordu
Kirpiklerimin yaðmur ö p ü c ü ð ü.
Yolcu yolunda gerek diye kalbimi toparlayýp
Sýrt bavulumda ki Amsterdam mevkiine
yerleþtirdim.
’’Hazýr mýsýn kalkýyoruz k a l b i m hazýr mýsýn?’’
’’Dur bir dakika dur bir dakika’’
Ne oluyor demeye kalmadan ellerimi kalbime
atmýþtým.
K a l b i m yanýyordu k a l b i m
Baktým y a n a n benmiþim, ö l e n canlý.
’’K ý p k ý r m ý z ý bir ö l ü m d ü yaþadýklarý’’
yazýldý canlý bedenin tam ortasýna.
Soðuk k a r y a p r a k l a r ý dökülüyor
G ö z l e r i n i n içine.
D ü þ t ü oraya çýkamadý
Ç ý k a m a d ý 🌧🍂
Babasýzca//
Kasým on altýsý,
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.