SEL

Bulanýk sellerin, ardýndan baktým,
Eridim kar gibi, çaðladým aktým,
Baðrýma vurdukça sinemi yýktým,
Ahu feryat ile yandýðým yeter.

Bir gonca idin sen, tutup deremem,
Hasta dediler de, hayra yoramam,
Ýzinim yok amma, gayrý duramam,
Ahu feryat ile andýðým yeter.

Ýçimde yaðarken, hüznün yaðmuru,
Geride býraktý, balçýk çamuru,
Bozuk deðil dedin, özde hamuru,
Ahu feryat ile sandýðým yeter.

Bak iþte önümde kalýn bir duvar,
Yürümekle bitmez on adým bulvar,
Nem kokmuþ ruhlarý kirlilik sývar,
Ahu feryat ile kandýðým yeter.

Özbekoðlu suskun, çareden yoksun,
Gölgeli aðaçlar yapraðýn döksün,
Kalbimde yazýlý adýný söksün,
Ahu feryat ile yunduðum yeter.

20-21.02.2024 Konya
Durmuþ Ali ÖZBEK

edebiyatevi.com/yazi/282304/sel


Sosyal Medyada Paylaşın: