Hayat bu,
Ýstediðini vermiyor insana…
Kimseler bilmiyor ama,
Aþk’ta kýrmýzý Kan’da…
Önceleri düþlerini süsleyen birisi olur,
Ansýzýn dalýverir dünyana…
Gözlerine perde çeker,
Alýrsýn düþünmeden hayatýna...
Anla artýk, Anla dersin!
Ona olan sevdaný bilsin istersin…
Karþýlýk beklemeden yalnýzca seversin,
Koca bir yalan olduðunu asla bilmezsin…
Renklerden kýrmýzýyý seçersin…
Gözlerine kýrmýzý sürer,
Aþký yaþarsýn…
Her þeyi kýrmýzýya boyar,
Alev, Alev aþký tadarsýn…
Bir gün rüya biter,
Hayata uyanýrsýn…
Sonunda ayrýlýk olur,
Kendinden geçer, ölüme gidersin…
Karanlýða bir adým atar,
Kýrmýzýyý tekrar tadarsýn!!!
Kimse bilmiyorsa sen öðren!
Hayat bu,
Ýstediðini vermez insana…
Anla artýk! Anla ve unutma!
Aþk’ta kýrmýzý Kan’da…
(((KuRt)))
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.