Ayak seslerim yankýlanýr Çizilir kara bukutlara bakýþlarým Her adýmda kafes Her kafeste dehlize Düþüyorum. Beni takip eden Gittikçe büyüyen Ve hem küçülen bir gölge Korkudan terliyorum.
Bakýyorum kendime bir aynadan Önce çocuk oluyorum Sonra bir fidan Her telden bir þey çalýyorum Yaptýklarým, yapamadýklarým Piþmanlýklarým Acý bir iç çekme Kafama vuruyor Dan, dan, dan.
Birden bir þey çýtýrdýyor, çýt! Bir ses duyuyorum uzaklardan Ama çok kýt! Kim? Uzaklardan seslenen kim? Sesin perdesi düþerken Ürperdi korku, korktu þimþek. Karanlýklardan bir el alnýma deðdi Aç artýk gözlerini, aç hadi Diye seslenen Hekimim, Sevgilim Biricik eþim.
Ümit Nadir Esirci 18/08/2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
umitnadir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.