MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

BEN ŞAİRİM BEN YAPARIM ...
ecedemet

BEN ŞAİRİM BEN YAPARIM ...




BEN ÞAÝRÝM , BEN YAPARIM ...







güneþi gökyüzünden koparýp topraklarda kavurur
rüzgârlarýn nefesiyle hoyrat yüreklere savururum
hüzünlerin nemiyle avuçlarýmda demlenir cümleler
sonra da en saf alevini kaleme doldurup
yanýk kelebeklerin sýrtýnda aðlayan dul çiçeklerin
kanatsýz aðýtlarýný yakarým,gökkuþaðýnýn kirpiklerinde
damla damla düþen her siyah sanrýnýn gölgesinde


ardýndan kör bir harf yaðmuru baþlar ansýzýn
dokur ýslaklýðýný hece hece,saðýr kâðýtlarýn tenine
acýlar sökülüp düðmelerini daðýtýrken zifirin perdelerine

karanlýkta bir þair
þairin elinde bir kadeh
kadehin içinde kalem
ve,
kalemin ucunda ben
ruhumun en asi çocuklarýný doðururum
benliðim ipsiz bir salýncaðýn peþinde uçarken

sonra
kýrmýzý bir kuþ tüyünün ninnisi duyulur derinden
iþte tam o anda þair uyur, ben þiir olurum
yüreklerinize düþerim ilmek ilmek
sizin gözleriniz bir i mge denizinde boðulurken
ben,çýðlýklarýmýn sessiz sedasýz selâsýný okurum
gemiler arafta kendini yakarken
ýslak bir kibritin silüetinde
nerede deme
ben þairim ,ben yaparým


temmuzda karlar yaðdýrýr þubatta denizlere sýzarým
avuçlarýmda daðlarýn en masum mavi öpüþleri
balýklar raks ederken gökyüzünde özgürce
güvercinlerin pembe gagasýnda ben yine aþk’a kanarým
kâh gülerim dertlere,kâh aðlarým sevinçlerin gizemine
sandallar kürek çekerken arþ’ýn derinliklerinde
pembe panjurlu evimizin penceresinde sevgilim beni beklerken
þair mi deliymiþ yoksa vuslat mý esrikmiþ banane
ben yýlký atlarýnýn þarkýlarýný doldurmuþumken yüreðimin heybesine
þahlandýrýrým tüm bulutlarý ýssýz çöllerin en kurak berfinlerine
yaðdýrsýn saðanak saðanak umutlarýmý kýzgýn kumlarýn seline
sarý akrepler takas ederken zehirlerini balýn gamzelerinde
bir elimde hayat bir elimde fýrça boyarken evreni zevkimce
kim karýþabilir keyfine, esmer bir denizkýzý yüzerken çayýmýn içinde
pullarýna gizlenen hayaletlerimle
ne zaman deme
ben þairim ,ben yaparým






âh mine’l aþk !
azat et beni bu gece
dokunma masumiyetime,
meze etme yüreðimi yine
isyan denen o zenne’nin
sarhoþ meþkine


yoksa !

leylâ’yý mecnunun gözlerinden söker
ferhat’ýn daðlarýna salarým
kerem”i çöllere gönderir
züleyha’yý zindanlara kapatýrým
kleopatra bile kurtaramaz kendini deliliðimden
anýnda mecnuna nikâhlarým
kamber’siz düðün olmazmýþ derler ya
onu da þahit diye baðlarým sandalyenin birine
arzu zaten yýllardýr hüllecinin kararsýz celselerinde
aslý prangalarda hâlâ hasreti nefeslerken
eros’un oklarý bile yetmez beni öldürmeye
juliet’i kilitlere saklarým da
romeo kýrk yýl arasa bulamaz yine de
anahtarý belki de o kayýp renkte
neden deme
ben þairim ,ben yaparým


caným mý sýkýldý
süpürürüm tüm yýldýzlarý kahýr kokan saçlarýmla
sonra da tek tek serpiþtiririm
hayat denilen o merdivenin soluk basamaklarýna
utanýr iblisler, düþer yamalý maskeler lahitlerin kýzýl mermerlerine birer birer
pimi çekilmiþ bir bombanýn öfkesinde susarken tüm mermiler
pembe bir güneþ yükselir yakamozlarýn kalbinden,yýkar tüm sunaklarý
biter fâili meçhul ayinlerin zemherisi,tekrar maviye döner dünya
firavunlarý yakarken rodin ,gayya kuyusunda

iþte o an,
aydýnlanýr herþey, rengarenk bir þölen baþlar aniden
korkudan irkilir kötülük,diz çöker iyiliklerin önünde
mumlarý söndürürken bir kelebek yüzüncü yaþ gününde

ancak o zaman!
susar korkularým
siner yaralarým
kýrýlýr aynalarým
ki,
yansýmasýnda mükellef sofralar
etrafýnda doyasýya yemek yiyen mutlu insanlar
en çok da isli oyuncaklarýný unutan, acýdan muaf çocuklar
bense felce yenik göz yaþlarýmla
dalarým seyrine,duman güllerinin eþliðinde
kucaðýmda nefes alýp veren bir sürü ölü bebekle





bu gece yine yaðmur yaðýyor ruhumun yasak düþlerine
çýlgýn harfler yine yalýnayak dolacak mürekkebin ceplerine
soyunurken saatler ,miskin bir kadehin can çiziklerinde
ben uçan halýmla devr-i âlemi gezerim,elimde incir çiçeklerleriyle
özgür býraktým fikrimin dizginlerini,þimdi okyanusun dibinde
paslý demir yolcularýnýn hasatýný taþýyor,tanrýnýn merhametine



heyhât !
birazdan beni doðuran þiirin sancýlarý baþlar
bir melek kulaðýma fýsýldar usulca,senin adýn cennet der üç kere
siler terimin keþmekeþ kirini,þefkatli bir baba eliyle
zýbýnýmda dikensiz güller açýlýr,dile gelir belki notasýz duvarlarýn sesi
týpký, anne sütü tadýnda bir duâ gibi zikrederken öksüz yetimliðimi

artýk ! þairimin sýcak kundaðýnda uykuya dalma vaktidir
huzurlu rüyalara uyanmak için kýrýlmýþken kirpiklerim bir bir
ey karanlýk! sus, sakýn esneme,yoksa seni de kýrar bu nasýrlý ellerim
nasýl deme
çünkü ben þairim, ben yaparým
.
.
.
sen yine de bilme,
.
kalem, kapýnýn önünde nöbette…
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ecedemet…
Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.