İki kişilik yoksulluk hikayesi

Çemberimde gül resimleri ile
Ýki kiþilik karýþýk yoksulluk hikayelerine rastladým
Býçak sýrtý gerçekler aðaç kovuðu hikâyelerde saklanmýþ
Yolcular ve sürücüler kovuklara kaderini üflüyordu

Üstünde kalbinin eski zaman giysileri gizli, üþüyordu
Göz yaþýnýn resmi, kalplerde oyalý
Hayatýn küskün renkleri Ýplere asýlmýþ
Yalnýzlýk kelimelerinin dümeni yoksulluða kýrýlmýþtý

Gözlerinin gemileri uçup giden beyazlýklara yüzüyor
Düþ çocuklarýnýn güvercinleri üþümüþ elleri kalpte
Mavinin karanlýðýnýn yankýsý beyazýn morlarýyla birleþmiþ
Hayalleri, bir avuç kuru yaprakla besleniyordu

Güneþ küsmüþ, buluta dökülüyordu hýçkýrýklar
Sal taþýyor, berrak sularda boðuluyordu Irmaklar, denizde
Denizler okyanusta boðuluyor kan oluyordu, çiçeklerin damlasý
Dökülüyordu yoksulluða gönül ayýnýn köpüðü, umutlar ýþýyordu

Soluk yapraklar gönül damarlarýna yaðýyor
Soluksuz aþklar ölümün uçurumlarýna düþüyordu
Ateþ ýrmaklarý boðuyordu yoksulluk güllerinde
Dökülüyordu karanlýðýn þafaðý yastýða, seriliyordu hayaller

Çýplak gecelerin zincire kilitlenmiþ liginde
Mevsimler ayak altýnda kaynýyordu
Hayatýn öyküsüz kalan depremlerinde, kader yüreðinden kovuyor
Gül resmini çiziyordu, hayatýn labirentin de

Kendini arýyordu yolcular, kumandasýz sürücülerle
Hayatýn çemberini çeviriyordu, kayan yýldýzýn ýþýltýsýyla düþler
Sonbahara dökülüyordu gülücükler
Acýnýn yelkeniyle giderken nasýrlý yüreði okþuyordu
Ýki kiþilik yoksulluk hikayelerinde

Akif Tütüncü
Sosyal Medyada Paylaşın: