Divit, Alem ve Vuslat
Seni sevdim ki aþk-ý tevhid ile,
Okudum divit, ismin yazam diye,
Gördüm amma, bir hiç varki içimde,
Korkarým, gönülden yazamam diye…
Gece fecre varýr bir ümid ile,
Hicr eder ruh vuslata erem diye,
Gördüm amma bir sen varki içimde,
Caným vermem sen bende kalan diye…
Dil mest olur çýkar yola aþk ile,
Esma dýr ismin yolcunun dilinde,
Gördüm amma bir yol varki önümde
Ürkerim yoldan sana çýkmaz diye…
Elif ki cümle alemin özünde,
Dört kitabýn manasýda kendinde,
Gördüm amma Elif’i hiç sayanda,
Divitte boþ, Alemde boþ, Vuslatta…
11.02.2024 / Hamburg
Ahmet Büyükyýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.