NAMIN VAR OLSUN

Ýzvit yaylasýnda bir keklik gördüm,
Baþka eþi yokmuþ herkese sordum,
Besleyim dedim de bir sepet ördüm,
Ben seni tutayým namýn var olsun.

Avcýlar senin için yola koyuldu,
Karlýk Arasý’ndan sesin duyuldu,
Peþinden koþarken topuk soyuldu,
Ben seni tutayým namýn var olsun.

Ýri topuðunu kafeste görsem,
Boynundaki alaya elimi sürsem,
Bir hayal midir bu, baþým çok sersem,
Ben seni tutayým namýn var olsun.

Gubarýnca baþý, sanki þapkalý,
Mýdýðý kýrmýzý, gerdan halkalý,
Ýri toklu gibi, hem de okkalý,
Ben seni tutayým namýn var olsun.

Sen öt, Özbekoðlu duysun sesini,
Avcý deðil amma, dinler hepsini,
Bir kafesi görse, körler nefsini,
Ben seni tutayým namýn var olsun.

13.09.2022 Yukarý Çaðlar
Durmuþ Ali ÖZBEK
edebiyatevi.com/yazi/281867/namin-var-olsun

Sosyal Medyada Paylaşın: