Göçmen kuþlara benziyor insanlar, Bilinmeze dogru uçuyor,durmadan.. Hep güzele ve yeþile özlemimiz, Umurumuzda bile deðil, Geride kalanlar... Oysa ,geçmiþin izleri, Býrakmaz hiç bizleri... Düþmez yakamýzdan, Ne kadar uðraþsan..
HERGÜN YENÝ BÝRÞEY ÖGRETÝR YAÞAM.
Acý, sevince karýþýr, Sevinçler kederlere... Bazen yok ederiz kendimizi, Sanki herþey kökünden bitecek gibi...
Nerden bakarsan bak anlamsýz.. Nerden bakarsan bak tutarsýz... KAZANIRKEN KAYBETMEK, KAYBEDERKEN KAZANMAK... Bu savaþýn galibi yok.. Yenik baþladýk hayata YENÝK Sonu belli bu hikayenin... Ýnsaný insan yapan AÞK BÝLE, Artýk parayla... Bütün deðerler sýfýrlanmýþ, Kuþkular,AÞILMAZ KALELER Sýrtýmýzda,bir ömür taþýnacak, KEÞKELER..KEÞKELER... YÜREKLERÝMÝZ, ÝÇÝNDE KAYBOLDUÐUMUZ ....MEYHANELER.
turgut CENGÝZ eylül þiirleri 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
turgutcengiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.