benim bahçemdeki aþkýmýza alkýþ tutan kuþ sesleri
senin balkonundaki anne gülüþlü reyhan kokusu birleþince
sonsuzluk kadar hatýrý kalýyordu aþkýmýzýn bende
sen yol alýyordun hâlâ el’âlem olanlarýn peþinde
çevirdikleri entrikalar uðruna küle döndürmeye devam ediyordun umutlarýmýzý
hatýrla sevgilim
gün batýmýndaki kýzýllýkta seviþen kalplerimizi
sokaðýn baþýndan iki çarpý kýrk üç þiddetindeki sevinçle seni izlememi
bütün edebiyat kurallarýný alt üst eden
adam asmaca , isim, þehir oynamamýzý
çektiðimiz çaylara düþen noel fallarýný
sonrasýnda göðe bile sýðmayan kahkaha yaðmurunu
karda , kýþta yaptýðýmýz piknikleri
gemi güvertelerinde dans ederken
dünyada sadece ikimiz varmýþýz gibi içimizdeki coþkuyu
hatta mezarlýklarda yatanlardan deðil dirilerden korkmamýz gerektiðini
bu aþký kimsenin yýkamayacaðýný
babam öðretmiþti susmayý çok küçüktüm o zamanlar
bazen uzun uzun susmak gerekiyor
duymak için kalp atýþlarýmýzý
ben duyuyorum sevgilim
her þeyin farkýndayým
peki sen duyuyor musun
paramparça olan yüreðimin çýðlýklarýný
býrak gereksiz teferruat fýrtýnasýna kapýlmayý
üç vakte kadar
topraða bölünmeden bedenlerimiz
eðilip yüreðimizden öpelim
z’amansýzýz sevgilim
nagihan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.