DÜZEN BU İŞTE

Öyle bir zamanda, yaþýyoruz’ ki.
Ne ayýmýz belli, nede yýlýmýz.
Öyle bir halde, yaþýyoruz’ ki.
Ne sözümüz belli, nede dilimiz.

Ýnsanlar saygýyý, kaldýrmýþ rafa.
Gününü gün eder, kalmamýþ tasa.
Ahlak Hak getire, inanç yok haþa.
Ne gelecek belli, nede sonumuz.

Herkesin egodan, geçilmez hali.
Sokakta ahlak yok, küfürde dili.
Zevk, sefa ise kýrýla, iblisle yolu.
Ne yönü bellidir, nede bir sonu.

Rüþvet, hile haram, girmiþ iç içe.
Oðlan kýz sokakta, karýþmýþ suça.
Yalansa diz boyu, gidiyor hacca.
Ne inancý belli, nede þu dini.

Ýnsanlýk ölmüþ bak, rotasýz gemi.
Bilinmez bu gidiþin, ne olur sonu.
Doðruyu söylersen, olursun deli.
Ne doðrusu belli, nede eðrisi.

Sözle anlatýlmaz, kalem yazmýyor.
Söyleyen söylediðini, kendi bilmiyor.
Herkes bilge olmuþ, hakký görmüyor.
Ne söyleyeni belli, nede bileni.

Anlatmak çok zor inan, ahvali hali.
Bir meçhule gider, dünyanýn sonu.
Doðruluk nerede, adalet hani.
Ne kuralý belli, nede düzeni.

Ozan Muhlis bak, düzen bu iþte.
Sanaldýr hepsi, sarayda köþkte.
Sen baðlan Hakka, sevgiyle aþkla.
Ne insanlýk belli, ne dünya belli.




Muhlis SÜNBÜLCÜ.


Sosyal Medyada Paylaşın: