VURULDUK

Yorgunuyum zaman kýrýðý düþlerin
Kim bilir kaç asýr geçti sensizliðin üzerinden
Kaç ömür kanadý yokluðunda
Kaç yýl bitti sonu gelmeyen yolculukta
Ah! Heves deðildi bu bendeki sevda
Düpedüz asýlý kalmaktý uçurumun eteklerinde Kana kana büyümekti en ücra kýyýlarýnda Islak bir göz çevresinde müjganla
aðlaþmaktý/belki de yaþlanmaktý
Saç tellerinde asýlan kadýnlar kanardý
Arka sokaklarýn asfalt kokusu geceye sinerdi
Burnumun direði sýzlardý
Caddeler sýrýlsýklam günaha boyanýrdý
Sessiz bir çýðlýk kulaklarý patlatýldý
Kan kýrmýzý renkler mide bulandýrýrdý
Sancýlanan göðün mavilikleri aþka susardý
Toprak tomurcuðunu koynuda saklardý
Oysa vuruldu herkes/ vuruldu kuþlar
Vuruldu çocuklar ve aðaçlar
Herþey daha doðmadan doguruyordu kendini
Herkes kendini doðurup kendini öldürüyor
ölümün kýyýsýnda durmuþ zamaný bitmez sanýyoruz
kendimizi kandýrýyoruz biten ömrümüzün sonsuzluðuna inanarak..!
Ateþ topu bir günahýn tam orta yerinde vurulduk.
Biz kimin arta kalan günahlarýyýz?
Biz neden bu kadar çok acý çekiyoruz?
27 Temmuz 2021

Sosyal Medyada Paylaşın: