ŞUBAT’IN AYAZ DÜŞ’Ü…

ÞUBAT’IN AYAZ DÜÞ’Ü…



Ocak mý uyandýrdý yoksa seni , gizlendiðin derin uykudan
Ne çabuk kandýn , ayazýn kirpiklerine býraktýðý düþ’ün zemherine
Oysa
Biz seni severdik
Sevinirdik
O bembeyaz elbiselerinle nazlý nazlý geliþine
.
.
En çok da çocuklar
Yolunu gözlerdi camýn pervazýnda sabýrsýzlanan dirsekleriyle
Bakýþlarýyla masum kardan adamlar yaparlardý neþeyle
Evlerinin önüne
Tek dertleri iki kömür parçasý bir havuç bir de yýrtýk bir bere
Sobada yanan ateþ gibi yaktýn bizi sen , ey ! buz yürekli þubat
Ah ! keþke uyanmasaydýn , keþke
Ayazýn, ölüm kokan o beyaz düþ’üne
.
.
Artýk !
Terk edilmiþ virane þehirlerin izi kaldý sadece gözlerimizde
Hakkýný kime helal edecek, söyle !
Topraðýn teninde daha bir damlasý bile kurumamýþ analarýn sütü
Dedelerin kýrýk bastonu, ninelerin yýrtýk baþ örtüsü
Kimden soracaktý hesabýný ,
Bugün , yaþasaydýlar eðer
.
Bebekler sustu , çocuklar küstü
Yetim kalan oyuncaklarýnýn sessizliðinde
Kulaklarýmýzda kirli bir aný kalacak giderken býraktýðýn
Binlerce nefesi bir anda yok eden , o korkunç gürültü
.
.
Þimdi git
Ayazýn katran beyazý düþlerinde uyumayý unutmadan da
Bir daha sakýn geri gelme
.
.
.
Gelme…
.
.
.
.
.
.
.
ecedemet …

Sosyal Medyada Paylaşın: