VE BENDE İNSANIM
Görmeyen bir cerrahýn
Titreyen ellerinden derman bekleyen yaranýn
Umududur yüreðimde nefes aldýkça sakladýðým…
Yeni doðmuþ bebenin ýngasýdýr gözlerimdeki ýþýltý,
Ve bende insaným yani…
Yýllar yýlý can taþýyan bedenin
Beyazlarýdýr sakalýma tebessümlerini býrakan,
Ve bende insaným yani…
Hani karda, kýþta, yaðmurda,
Köþe baþýnda mendil satan
Çocuðun,
Üþümüþ parmaklarýnýn soðukluðunu,
Mezarýna yeni konmuþ ölünün,
Buz kesmiþliðine eþ tutarým,
Ve bende insaným yani…
Yoksulluk þehrinde
Bir ekmeði sofrasýna koymak için direnen,
Yüzleri gülsün diye çoluk çocuðun,
Dilindeki ‘Ya Sabýr’ teþbihine imrenirim,
Boynum bükük geçerken sokaðýndan,
Ve bende insaným yani…
Devrilen aðacýn
Köklerini sýký sýkýya topraða tutunmasýdýr
Bendeki bu sevda,
Yeniden filizlenmek gayretiyle,
Yaþamak derim her gece baþýmý yastýða koyduðumda
Ve uyandýðýmda her sabah yeniden
Yaþamak…
Ve bende insaným yani…
Kalemden dökülürken yürek melodisi
Tanýdýk bir türkünün nakarat mýsrasý
Gelir konar dilime
Serçenin kirpiklerime konduðu gibi,
Ve bende insaným yani…
Ali ALTINLI – 05.02.2024
Saat: 14:04
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.