Vuslat Saati

Vuslat Saati

Nasýl başlamalý bilemedim bu þiir’e
Gemlik’te Ýstiklal caddesine çýkan,
Sahile yakýn ara sokaklardan birindeyim
Sýradan bir çay ocağý
“Sefa’nýn Yeri” diyorlar buraya
Hafif esen rüzgarýn getirdiği deniz kokusu
Yandaki terziden gelen kumaş kokularý
Etrafta, dost muhabbetlerinde yükselen kahkahalar
Masamda buram buram kokan taze demlenmiş çayým
Bir de yalnýzlýğa dem vurmuş yüreğim
İçiyorum yine şekersiz tatsýz
Kaç “Ah’lar” geçiyor içimden bilemezsin
Arada bir Sefa seslenir: “Çayý tazeleyelim mi?”
Yalnýzlýğýma tek ortak ses
Çayýmý getirir tazelenmiþ,
Hep taze kalan acýlarým gibi
Ha bir de yüreğimde hiç susmayan yârin sesi vurur içten içe

Akşamýn son saatleri
Her şey yerli yerinde
Birazdan gelecek servisi bekliyorum
Gece vardiyasý da çekilmez ya!
Sabahlar olmaz senli düþler de olmasa,
Sana kavuşmaya dakikalar kaldý
Son çayýmý da seslendim Sefa’ya
Karanlýğa yolculuk başlar birazdan...
Ama kendi içine yürüdüðünde en çok yoruluyor insan
Bu gece yeşile boyayacağým tüm düşlerimi
Düþlerimin baharýdýr gözlerin
Bak yine batýyor güneş
Þiir tadýnda bir program:
“Vuslat Saati” başlýyor
Ömrümün yalnýz gecelerinden biri daha

Yine Nisan yüreğim
Yine gözlerimde yağmurlar...

Hasan YILDIRIM
Sosyal Medyada Paylaşın: