DÜŞERSEM YERLERE
Bir gün býrakýp da, gitme ellere,
Düþersem yerlere, artýk kalkamam.
Destan etme beni, dilden dillere,
Düþersem yerlere, artýk kalkamam.
Seni ben canýmdan, can biliyorum,
Damarda dolaþan, kan biliyorum,
Aksin(i) düþünmeyi zan biliyorum,
Düþersem yerlere, artýk kalkamam.
Sensiz ömrümün, baharý solar,
Düþen yaprak gibi, bir ömür dolar,
Süpürür götürür, sel olan sular,
Düþersem yerlere, artýk kalkamam.
Sensiz bu dünyayý, sorma neyleyim
Yediðim ekmeði, kimle böleyim?
Gözden akan yaþý, nasýl sileyim?
Düþersem yerlere, artýk kalkamam.
Özbekoðlu son kez, yâre uðrasýn,
Þafaðýn gözünde, onu arasýn,
Seherin vaktinde, saçýn tarasýn,
Düþersem yerlere artýk kalkamam.
02.02.2024 Konya
Durmuþ Ali ÖZBEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.